Στον άλλο κόσμο που θα πας
κοίτα μη γίνεις σύννεφο
κι άστρο πικρό της χαραυγής
και σε γνωρίσει η μάνα σου
που καρτερεί στην πόρτα.
Σε πότισα ροδόσταμο
με πότισες φαρμάκι
της παγωνιάς αητόπουλο
της ερημιάς γεράκι.
Πάρε μια βέργα λυγαριά
μια ρίζα δεντρολίβανο
και γίνε φεγγαροδροσιά
να πέσεις τα μεσάνυχτα
στη διψασμένη αυλή σου.
Σε πότισα ροδόσταμο
με πότισες φαρμάκι
της παγωνιάς αητόπουλο
της ερημιάς γεράκι.
* [Όλα τα τραγούδια page 27]
Προϋπήρχε, ως μοιρολόι, στην πρώτη πράξη ενός ανολοκλήρωτου θεατρικού έργου με τίτλο Η εποχή των δολοφόνων και, ενδιάμεσα, είχε ακόμα μια στροφή:
Μαχαίρι σου ’δωσα χρυσό
και τ’ ασημένιο τάσι μου
να πιεις νερό της λησμονιάς
και να χαράξεις άλιωτο
στην πέτρα τ’ όνομά σου.
