Έρημες κι άδειες οι πλατείες
τα καταστήματα κλειστά
Θε μου σαν πόσες αμαρτίες
του ανθρώπου η μοίρα σου χρωστά.
Όλοι τραβάν στην αγορά
κι οι ρήτορες απ’ το μπαλκόνι
ποτίζουν τις ψυχές μ’ αφιόνι
και κόβουν χέρια και φτερά.
Πότε θα βγει να σκούξει κάποιος:
Αυτός ο κόσμος είναι σάπιος!
Άλλοι κοιτάν αριστερά
κι άλλοι δεξιά γυρνάν το μάτι
και περιμένουν όλοι κάτι
σα στρατιωτάκια στη σειρά.
Και προχωρούν κι οι ποιητές
με χρώματα κι ουράνια τόξα
να μοιραστούνε λίγη δόξα
με του λαού τους μαυλιστές.
Πότε θα βγει να σκούξει κάποιος:
Αυτός ο κόσμος είναι σάπιος!
* [Όλα τα τραγούδια page 345]
[From ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ. See page 333.]
