Στης Σαλαμίνας τα νερά
καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά
τη μάνα του γυρεύει.
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα
πετροβολάει το χώμα
δώδεκα χρόνια πέρασαν
και τη θυμάμαι ακόμα.
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια
δίχως χαμόγελο και περηφάνια
μάνα που λύγισες μες στα μουράγια
τις νύχτες άγρυπνη σαν κουκουβάγια1
μάνα μου μάνα μου κυνηγημένη
από την κούνια σου στη Μενεμένη.
Στης Σαλαμίνας τα νερά
κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά
για τ’ όνειρο σαλπάρει.
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά
του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε
στου κήπου τους το φράχτη.
Μάνα που πάλευες μες στα λιμάνια…
* [Όλα τα τραγούδια page 361]
[From ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ: Στίχοι γραμμένοι για την ομότιτλη ταινία του Κώστα Φέρρη (1983). See page 349.]
1. Ο στίχος αυτός δεν τραγουδήθηκε.
