Βοριάς και κρύο
έξω φυσάει
κι ο καπετάνιος
στο καφενείο
καπνό μασάει.
Βοριάς και κρύο
έξω φυσάει
κι ο καπετάνιος
μισοθυμάται
και τραγουδάει.
Παιδάριο παιδάριο
στην Προύσα στο Σαγγάριο
μες στου πολέμου τη φωτιά
έριξε η μοίρα τα χαρτιά
και με την πρώτη καραβιά
γλιτώσαμε από τη σκλαβιά
και πέσαμε στην προσφυγιά.
Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.
Στη Μυτιλήνη και στη Χιο
μακριά από τ’ άγριο το στοιχειό
μας βάλανε σ’ ένα χωριό
και στήσαμε νοικοκυριό
ώσπου την άλλη τη χρονιά
φύσηξε αγέρας τα πανιά
και φτάσαμε στην Κοκκινιά.
Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.
Εδώ ριζώσαμε βαθιά
με τους καημούς μας αρμαθιά
και μέσα στην αναποδιά
κάναμε αγγόνια και παιδιά.
Ψωμί μας φέρνουν και κρασί
τώρα που μείναμε μισοί —
δόξα Σοι Κύριε δόξα Σοι!
Ανατολή Ανατολή
δική σου είμαστε φυλή.
* [Όλα τα τραγούδια pages 340–341]
Στον δίσκο το «1922» έπεται του «Ποιος έχει δάκρυα να μου δώσει». Η αντιμετάθεση οφείλεται σε λόγους «χωροταξίας».
[From ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ. See page 333.]
