Εργάτες στο ζυγό του μεροκάματου
και βασιλιάδες δίχως να ’χουν θρόνο
στήσαν χορό και λένε στο τραγούδι τους:
αγάπη είν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.
Και σένα κάποια νύχτα που μου χάρισες
για συντροφιά την πίκρα και τον πόνο
δυο λόγια σου ’πα τότε μα δεν τ’ άκουσες:
αγάπη είν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.
Πουλιά στα περιβόλια και στα σύννεφα
ξυπνάνε να προλάβουνε το χρόνο
κι ανοίγουν τα φτερά τους τιτιβίζοντας:
αγάπη είν’ η ζωή κι αγάπη μόνο.
Και σένα κάποια νύχτα που μου χάρισες…
* [Όλα τα τραγούδια page 485]
«Απομεινάρι» από τα Κατά Μάρκον. Οι πρώτοι στίχοι ήταν ως εξής:
Αγάπη μόνο
Τα νιάτα σα θεριά του Μεγαλέξαντρου
ορμάνε στον καιρό το δολοφόνο
χορεύουν τραγουδάνε κι ονειρεύονται:
αγάπη είναι η ζωή κι αγάπη μόνο.
Πουλιά στου φθινοπώρου τα περάσματα
πετάν για να προλάβουνε το χρόνο
κι ακούνε μια φωνή μέσ’ απ’ τα σύννεφα:
αγάπη είναι η ζωή κι αγάπη μόνο.
Κι εγώ που σε χρυσό ποτήρι μου ’δωσες
απ’ το πιοτό να πιω τ’ ονειροκτόνο
δυο λόγια σου ’πα τότε μα δεν τ’ άκουσες:
αγάπη είναι η ζωή κι αγάπη μόνο.
[From ΑΓΑΠΗ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ. See page 479.]
