Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωή όποιος έκλαψε σα μικρό παιδί — τώρα τίποτα πια δε σου ζητά μόνο στ’ όνειρο θα σ’ αναζητά. Άσπρο περιστέρι μες στη συννεφιά μου ’δωσες το χέρι να ’χω συντροφιά. Άσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερό κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ. Όταν σήκωσα το βαρύ σταυρό μου παράγγειλες να ’ρθω να σε βρω. Κι όταν δάκρυσα σαν την Παναγιά ήταν άνοιξη και Πρωτομαγιά. Άσπρο περιστέρι… * [Όλα τα τραγούδια page 169] [From ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ. See page 163.]