Δεκαπέντε του Αλωνάρη δεκατρείς του Θεριστή ήταν φρέσκο το φεγγάρι κι η αγάπη σου ζεστή. Μα σιγά σιγά τα βράδια μεγαλώνανε της καρδιάς σου τα σκοτάδια μ’ ανταμώνανε και του χωρισμού σημάδια φανερώνανε. Δεκαπέντε του Αι-Δημήτρη δεκατρείς του Τρυγητή βρήκα έρημο το σπίτι και την κάμαρα κλειστή. Και σιγά σιγά τα βράδια μεγαλώνανε της καρδιάς σου τα σκοτάδια μ’ ανταμώνανε και του χωρισμού σημάδια φανερώνανε. * [Όλα τα τραγούδια page 217] [From Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ. See page 203.]