Έσβησε τ’ άστρο και το φεγγάρι
έγιν’ η νύχτα πικρή λαβωματιά
πού να ’ναι τώρα το παλληκάρι
σε ποιο λιμάνι ποια θάλασσα πλατιά.
Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να ’χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά.
Έκλεισαν όλες του κόσμου οι στράτες
χάθηκε η μέρα βασίλεψε το φως
ρωτώ τη νύχτα και τους διαβάτες
πού να ’ν’ ο φίλος πού να ’ν’ ο αδερφός.
Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να ’χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά.
* [Όλα τα τραγούδια page 87]
Στην ταινία οι στίχοι είχαν ως εξής:
Πάνω στο παλιό δρομάκι
κλαίει απόψε το φεγγάρι
κι είναι χρόνο με το χρόνο
πιο πικρός ο χωρισμός.
Μες στων ματιών μου τη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να ’χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά.
Πάνω στο παλιό δρομάκι
στήθηκε ένα παλληκάρι
αναστέναξε με πόνο
κι έγιν’ η ζωή καημός.
Μες στων ματιών μου τη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να ’χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά.
[Οι στίχοι της υποσημείωσης είναι αυτοί που τραγουδήθηκαν στην ταινία Διπλοπενιές και συνεπώς αυτοί που γράφτηκαν πρώτα. Έπειτα, για τον δίσκο Ένα μεσημέρι, φαίνεται ότι δεν τροποποίησε μόνο ο Γκάτσος τους στίχους αλλά και ο Ξαρχάκος τη μελωδία, γιατί τα δύο τραγούδια έχουν διαφορετικές μετρικά την πρώτη και τρίτη στροφή, δηλαδή, τα κουπλέ.]
[From ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ: Τραγούδια για τις ανάγκες της ταινίας Διπλοπενιές (1966) του Γιώργου Σκαλενάκη. See page 79.]
