Η λάμπα τρέμει στη βιτρίνα
σαν παγωμένη θεατρίνα
και στο μικρό ξενοδοχείο
έπεσε η νύχτα σα λαχείο.
Οι πόρνες κάτω από την τέντα
πιάνουν στο θάνατο κουβέντα
μα τελικά γυρνάν την πλάτη
σ’ αυτόν τον άβολο πελάτη.
Κι εσύ που ήσουνα για μένα
σαν αποβάθρα για τα τρένα
σε ποιο σταυρώθηκες φανάρι
μια τέτοια νύχτα του Γενάρη;
Η λάμπα τρέμει στη βιτρίνα…
Στο τρίτο πάτωμα οι λεσβίες
ακούν του δρόμου τις ρομβίες
και προσπαθούν με σάπια φίλτρα
να νιώσουν σκίρτημα στη μήτρα.
Κι εσύ που ήσουνα για μένα…
* [Όλα τα τραγούδια page 650]
[From Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Κύκλος τραγουδιών για τον Γιώργο Μαρίνο. Τη μουσική θα συνέθετε ο Μάνος Χατζιδάκις. See page 641.]
Οι πιο δραματικοί στίχοι αυτής της ενότητας, μια μεγάλη απόδειξη της στιχουργικής ελευθερίας που μπορούσε να πάρει ο Γκάτσος, όταν οι συνεργασίες τού το επέτρεπαν. Με εικόνες καθαρά κινηματογραφικές, όπου ο φακός εστιάζει στην τρεμόσβηστη λάμπα μιας βιτρίνας κι έπειτα περιφέρεται στο «μικρό ξενοδοχείο» αιχμαλωτίζοντας σκληρές καταστάσεις γυναικών, ο ποιητής οδηγεί σ’ έναν αντρικό σπαραγμό.
