Ήλιε
καράβι μακρινό
στον άδειο ουρανό
με βλέπεις πώς πονώ.
Στείλε
στου κόσμου την ψευτιά
μια θάλασσα πλατιά
να σβήσει τη φωτιά.

Η φωτιά που καίει
λυπάται μα δε φταίει
για την αλήθεια κλαίει
που ’χει χαθεί.
Η φωτιά που καίει
πικρό τραγούδι λέει 
και κλαίει.

Μη με
ρωτάς για να σου πω
ποιον άγγιξα καρπό
και ποιο κρασί θα πιω.
Είμαι
μακριά στην ξενιτιά
μια ζωντανή φωτιά
στου κόσμου την ψευτιά.

Η φωτιά που καίει…

 

 

 

* [Όλα τα τραγούδια page 584]

Πάνω σε μελωδία του Δήμου Μούτση για τη Νάνα Μούσχουρη, όπου αργότερα γράφτηκαν γαλλικοί στίχοι από τον Κλωντ Λεμέλ με τον τίτλο «Q’ est-ce que ça peut faire?» (1977).