Έρωτα έρωτα
με κυκλώνουν τέρατα
χτύπα τα
μην αφήνεις τίποτα.
Πιάσε με πιάσε με
στον ουρανό σου φτάσε με
να δω τον ήλιο κι άσε με
στο φως του να χαθώ.1
Έμενα
στο κλουβί του δαίμονα
ούρλιαζα
στο σκοτάδι βούλιαζα.
Έρωτα
σε πολέμους βρέθηκα
μ’ αλυσίδες δέθηκα
κι είδα ποιος νικά.
Έρωτα
τη ζωή μου φώτισες
κι όμως δεν τα σκότωσες
τα δαιμονικά.
Έρωτα έρωτα
στ’ ουρανού τα πέρατα
βράδιασε
κάθε φλέβα μου άδειασε.
Ρίξε μου ρίξε μου
μια ματιά σου ρίξε μου
κι αν έχεις πόρτα δείξε μου
να βγω γυμνή και να σωθώ.2
Έμενα
στο κλουβί του δαίμονα
ούρλιαζα
στο σκοτάδι βούλιαζα.
Έρωτα
είδα το σημάδι σου
φώτα του Παράδεισου
κι άστρα μυστικά.
Έρωτα
στην καρδιά μου ρίζωσες
κι όμως δεν ξερίζωσες
τα δαιμονικά.3
* [Όλα τα τραγούδια pages 661–663]
Οι στίχοι αυτοί δε γράφτηκαν για την ενότητα της Παγωμένης θεατρίνας, αλλά για τους Μύθους μιας γυναίκας την ίδια δεκαετία. Γραμμένοι πάνω σε μελωδία του Χατζιδάκι, όπως όλα του δίσκου εκείνου, έμειναν εκτός χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Προτιμήθηκε να συμπεριληφθεί μόνο το ολιγόστιχο τραγούδι «Η θυσία της Αντιγόνης», σε μελωδία από τη μουσική που είχε συνθέσει ο Χατζιδάκις το 1947 για την παράσταση της Αντιγόνης του Ζαν Ανούιγ στο Θέατρο Τέχνης. Προφανώς, αυτή ήταν η αφορμή για να βρίσκεται το όνομα της Αντιγόνης στον τίτλο των δύο τραγουδιών, ωστόσο δε γνωρίζω αν και «Η φυλακή της Αντιγόνης» γράφτηκε σε μουσική από το ίδιο έργο. Σίγουρα, όμως, οι στίχοι αυτοί απηχούν την ψυχική κατάσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή μεταφερμένης σε σύγχρονη εποχή, αφού παρατηρούμε χριστιανικά σύμβολα όπως ο παράδεισος, οι δαίμονες και τα δαιμονικά. Καθώς, λοιπόν, οι στίχοι αυτοί ταιριάζουν χρονικά, ρυθμικά και θεματικά με την Παγωμένη θεατρίνα, πρότεινα τη μελοποίησή τους ώστε να συμπληρωθεί η διάρκεια του πανηγυρικού αυτού δίσκου.
1. Στο βιβλίο επαναλαμβάνονται τέσσερις στίχοι: Πιάσε με … … να χαθώ.
2. Στο βιβλίο ακολουθεί η εξής επανάληψη: δείξε μου / να βγω και να σωθώ.
3. Δε μελοποιήθηκαν οι στίχοι της σ. 663 του βιβλίου για λόγους διάρκειας του τραγουδιού και γιατί μοιάζουν με προηγούμενη δοκιμή από τον ποιητή. Τους παραθέτουμε:
Έρωτα
τα πουλιά τ’ αφτέρωτα
μόνα τους
μπαίνουν στον αγώνα τους.
Κράτα με
στην αγκαλιά σου κράτα με
κι ένα πρωί παράτα με
στη μάχη μου να μπω.
Κράτα με…
Έρωτα
ταύροι μ’ άγρια κέρατα
σμίξανε
πάνω μου χιμήξανε.
Βγάλε με
απ’ τις φλόγες βγάλε με
σ’ ένα λιβαδι βάλε με
να πιω νερό να δροσιστώ
βάλε με
να πιω να δροσιστώ.
