Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε
να μ’ αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου ’φερα
να ζεσταθείς.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή
έγινε τ’ όνειρο καπνός
πες μου γιατί γιατί.
Νύχτωσε βράδιασε
ο κόσμος άδειασε
κρύβω το δάκρυ μου
και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι
βρέχει και βρέχεσαι
ποτήρι μου ’δωσες
φαρμακερό.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός
τραγούδι εσύ να λες.
* [Όλα τα τραγούδια page 151]
[From ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. See page 149.]
