Με είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμία απ’ την Υπάτη το ’σκασα και πήγα στη Λαμία. Ήμουν μικρούλα κι άπραγη και δροσερή κι ωραία πώς το ’παθα μανούλα μου κι αγάπησα εκδορέα. Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη γι’ αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη. Στο δρόμο μού σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο. Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη κι αφράτη και μοιραία πώς έμπλεξα μανούλα μου με τέτοιο διαφθορέα. Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη γι’ αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσσίνι. Από σκαλί σ’ άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος πήρα σοκάκι ανάποδα1 και μονοπάτι λάθος. Κι απ’ το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ’ τον Κοσμά στον Πάνο Μεγάλωσα2 μανούλα μου δεν ξέρω τι να κάνω. Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη το διάβασα στον Παλαμά το βρήκα στο Δροσίνη. * [Όλα τα τραγούδια page 311] [From ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ. See page 301.] 1. ανάποδο. 2. πελάγωσα.