Βουβός ανέβαινε το δρόμο
σαν το μυρμήγκι στον κισσό
κι είχε τα χρόνια του στον ώμο
σαράντα τόσα και μισό.
Με λίγο χιόνι στους κροτάφους
και το κεφάλι του σκυφτό
διάβαζε ονόματα στους τάφους
κι ήταν το κλάμα του πνιχτό.1
Μην του μιλάτε χριστιανοί
δεν έχει γλώσσα και φωνή.
Σωπάστε πια νοικοκυραίοι
είν’ ένας άνθρωπος που κλαίει.
Μην τον ρωτάτε πού και πώς:
είν’ άνθρωπος είν’ άνθρωπος.
* [Όλα τα τραγούδια page 576]
1. Με λίγα χιόνια στους κροτάφους
και το κεφάλι του γερτό
τη ρότα χάραζε του σκάφους
μέσ’ από πέλαγο φριχτό.
