Εσείς που βάλατε την έγνοια προσκεφάλι κι είχατε στρώμα της ζωής την ερημιά εσείς που χρόνια δε σηκώσατε κεφάλι και καλοσύνη δε σας άγγιξε καμιά— ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός πάνω στου κόσμου την πληγή ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός να ξαναχτίσετε τη γη. Εσείς αδέρφια που ποτέ δε βγάλατε άχνα κι ούτε ξημέρωσε στην πόρτα σας γιορτή εσείς που η πίκρα σας πλημμύριζε τα σπλάχνα κι όλοι σας βλέπανε σαν άγραφο χαρτί— ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός πάνω στου κόσμου την πληγή ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός να ξαναχτίσετε τη γη. * [Όλα τα τραγούδια page 245] [From ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ. See page 239.]