Εσείς που βάλατε την έγνοια προσκεφάλι
κι είχατε στρώμα της ζωής την ερημιά
εσείς που χρόνια δε σηκώσατε κεφάλι
και καλοσύνη δε σας άγγιξε καμιά—
ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός
πάνω στου κόσμου την πληγή
ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός
να ξαναχτίσετε τη γη.
Εσείς αδέρφια που ποτέ δε βγάλατε άχνα
κι ούτε ξημέρωσε στην πόρτα σας γιορτή
εσείς που η πίκρα σας πλημμύριζε τα σπλάχνα
κι όλοι σας βλέπανε σαν άγραφο χαρτί—
ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός
πάνω στου κόσμου την πληγή
ήρθ’ ο καιρός ήρθ’ ο καιρός
να ξαναχτίσετε τη γη.
* [Όλα τα τραγούδια page 245]
[From ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ. See page 239.]
