Όπου κι αν πάμε μνήμες κρατάμε Αθήνα και Ρώμη σε ψάχνουμε ακόμη. Άσπρες κολόνες μαύροι αιώνες ασήκωτοι χρόνοι στον κόσμο που βρεθήκαμε μόνοι. Μίση φατρίες πέφτουν οι Τροίες κι εσύ Βαβυλώνα μια κούφια σταγόνα. Όλα περνάνε πες μου που πάνε η Kόλαση άδεια και γύρω μας φυτρώνουν σκοτάδια. Νόμος ο νόμος τρόμος ο τρόμος και ποιος θα ταράξει του κόσμου την τάξη. Θε μου Σωτήρα τ’ άστρα σου πήρα ν’ ανάψω τα τόξα που δείχνουν την αιώνια σου δόξα. * [Όλα τα τραγούδια page 426]