Κάτω στο μεγάλο δρόμο
είχαμε τα νιάτα νόμο
και με το σταυρό στον ώμο
προχωρήσαμε.
Ήταν δύσκολα τα χρόνια
μπόρες πυρκαγιές και χιόνια
ζήσαμε την καταφρόνια
και χωρίσαμε.
Φίλος ήσουν κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
Έλα κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά.
Κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά
φίλος ήσουν πάντα κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
Κάτω στο μεγάλο δρόμο
είχες την αγάπη νόμο
κι έστειλες με ταχυδρόμο
χαιρετίσματα.
Γύρνα τώρα την ανέμη
να σου φέρουν οι ανέμοι
της καρδούλας μου που τρέμει
φτερουγίσματα.
Φίλος ήσουν κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
Έλα κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά.
Κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά
φίλος ήσουν πάντα κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
* [Όλα τα τραγούδια pages 190–191]
Η πρώτη γραφή, που φανερώνει διαφορά και στη μελωδία, ήταν η εξής:
Τότε που σ’ αντάμωσα στο δρόμο
άναψα κερί στην Παναγιά
καριοφίλι σου ’βαλα στον ώμο
κι είπα έχε γεια.
Έρημα και δύστυχα τα χρόνια
πάνω στου πολέμου τη φωτιά
έσβησε η αγάπη κι η συμπόνια
μέσα στη ματιά.
Φίλος ήσουν κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
Έλα κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά.
Κάνε τη ζωή δροσιά
μες στην κοσμοχαλασιά
φίλος ήσουν πάντα κι αδερφός
Αι-Δημήτρης μου κρυφός.
Τώρα τα λιμάνια θα ματώσω
κι άμα δω κουρσάρικο σταυρό
γρήγορο καράβι θ’ αρματώσω
να ’ρθω να σε βρω.
Θα ’χω κερασόρακο στ’ αμπάρι
και μονεβασιώτικο κρασί
κι αν μου κάνει μάγια το φεγγάρι
μίλα του κι εσύ.
[From ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ. See page 181.]
