Κάτω στο Βοτανικό έμοιαζα μηδενικό και γελούσε η Βαγγελιώ καθώς πήγαινε σκολειό. Σ’ ένα χρόνο και μισό αγκαλιά στον Κηφισό όρκο πια παντοτινό δώσαμε στον ουρανό. Κάτω στο Βοτανικό με κοστούμι δανεικό έγινα κι εγώ γαμπρός στην Αγια-Μαρίνα μπρος. Μα την άλλη τη χρονιά βούιξε όλη η γειτονιά: πιάσανε τη Βαγγελιώ μ’ ένα φίλο μου παλιό. Κάτω στο Βοτανικό θα ’χα κάνει φονικό αν δε μου ’μπαινε στο νου το μαράζι τ’ αλλουνού. Πώς αλλάζει ο κόσμος Θε μου δεν κατάλαβα ποτέ μου λοταρία που γυρίζει και κανείς δεν την ορίζει. * [Όλα τα τραγούδια page 619]