Κάτω στο Βοτανικό
έμοιαζα μηδενικό
και γελούσε η Βαγγελιώ
καθώς πήγαινε σκολειό.
Σ’ ένα χρόνο και μισό
αγκαλιά στον Κηφισό
όρκο πια παντοτινό
δώσαμε στον ουρανό.
Κάτω στο Βοτανικό
με κοστούμι δανεικό
έγινα κι εγώ γαμπρός
στην Αγια-Μαρίνα μπρος.
Μα την άλλη τη χρονιά
βούιξε όλη η γειτονιά:
πιάσανε τη Βαγγελιώ
μ’ ένα φίλο μου παλιό.
Κάτω στο Βοτανικό
θα ’χα κάνει φονικό
αν δε μου ’μπαινε στο νου
το μαράζι τ’ αλλουνού.
Πώς αλλάζει ο κόσμος Θε μου
δεν κατάλαβα ποτέ μου
λοταρία που γυρίζει
και κανείς δεν την ορίζει.
* [Όλα τα τραγούδια page 619]
