Ένα τανγκό για την Alma Mahler
Κοιμάται τώρα η Μανόν
στη βασιλεία των ουρανών
κι η Άλμα πάνω στο κρεβάτι
θυμάται μ’ άγρυπνο το μάτι
παύσεις διαστήματα και ήχους
καμπύλες άξονες και τοίχους.
Όλα βουλιάξανε στη δόξα
σα μυθικά ουράνια τόξα
όμως εγώ θα βγαίνω μόνη
στης νύχτας τ’ άχαρο μπαλκόνι
να δω μακριά στους γαλαξίες
ανυπεράσπιστες αξίες
ν’ ακούσω πάλι μια βραδιά
τραγούδια για νεκρά παιδιά
και κάτω απ’ τ’ ουρανού τ’ ασήμι
κραυγές για ενός αγγέλου μνήμη.
Βάλτερ, Γουσταύε, Άλμπαν, φίλοι,
μέσα στη δίνη των μηνών
κι από Απρίλη σε Απρίλη
μη λησμονάτε τη Μανόν
στην ερημία των ουρανών.
* [Όλα τα τραγούδια page 442]
[From ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. See page 427.]
