Εσύ μονάχη
σαν τσακισμένο στάχυ
στα μπαρ στα καφενεία
βλαστημάς την κοινωνία.
Εγώ μονάχος
σα ραγισμένος βράχος
το βράδυ αυτό το γκρίζο
την ψυχή μου δεν ορίζω.
Κυρά του κόσμου
το χέρι δώσ’ μου
να περπατήσουμε μαζί στην ερημιά.
Κυρά του κόσμου
γίνε το φως μου
μέσα στη λάσπη μέσα στη βρομιά.
Εσύ σταγόνα
στα χέρια του κυκλώνα
ζητάς αραξοβόλι
στη χαμένη τούτη πόλη.
Εγώ σημαία
σε μαύρη προκυμαία
το πέλαγο αντικρίζω
σε φωνάζω και δακρύζω.
Κυρά του κόσμου…
* [Όλα τα τραγούδια page 424]
[From ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ. See page 407.]
