Εγώ κι αν προδοθώ
δε θα προδώσω
κρυφές χαρές κι ελπίδες
εγώ φωτιές ανάβω
για κάθε σκλάβο
που βλέπω1 μ’ αλυσίδες.
Εγώ κι αν νικηθώ
θα πολεμήσω
για σένα και για μένα
για τα παιδιά του κόσμου
που στέκουν μπρος μου
χλωμά κι απελπισμένα.
Έχω τα δώρα του Θεού
με λένε Θεοδώρα
και τα σημάδια του καιρού
δικά μου είναι τώρα.
Λαμά λαμά λαμά
λαμά Χριστέ μου2
είμαι ριπή τ’ ανέμου
εγώ δε μοιάζω μ’ άλλη
και το κεφάλι
δεν έσκυψα ποτέ μου.
Κι εσύ που δε μιλάς
θλιμμένε φίλε
τα λόγια τούτα μέτρα
παλιές αλήθειες θάψε
κι αρχίνα σκάψε
να βρεις νερό στην πέτρα.
Τότε κι οι δυο μαζί
μα κι άλλοι κι άλλοι
θα γίνουμ’ ένα όλοι
και με φτερά στον ώμο
θα βρούμε δρόμο
για την καινούργια πόλη.
Έχω τα δώρα του Θεού
με λένε Θεοδώρα
και τα σημάδια του καιρού
δικά μου είναι τώρα.
Λαμά λαμά λαμά
λαμά Χριστέ μου
είμαι ριπή τ’ ανέμου
εγώ δε μοιάζω μ’ άλλη
και το κεφάλι
δεν έσκυψα ποτέ μου.
Είμαι της οργής αστέρι
και χειμώνα καλοκαίρι
χίλιους κεραυνούς κρατώ στο χέρι.
* [Όλα τα τραγούδια pages 432–433]
[From ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ. See page 427.]
1. δένουν.
2. Αμάν […] αμάν Χριστέ μου.
