Στο περιβολάκι
μπρος στην εκκλησιά
έμοιαζες πουλάκι
σ’ άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι
κράταγες στο χέρι
κι έλεγες: «Ραβί
σώσε μας και πάλι!».
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή.
Νύχτες κι άλλες νύχτες
γύρισε η χρονιά
του πολέμου οι δείχτες
σήμαναν εννιά
κι είδαμε να βγαίνει
μ’ όψη κολασμένη
μέσ’ απ’ το κλουβί
το φριχτό τσακάλι.
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή.
Τα παιδιά φευγάτα
έρμα τα χωριά
πάλευαν τα νιάτα
για τη λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο
να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή
με σκυφτό κεφάλι.
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή.
* [Όλα τα τραγούδια page 244]
[From ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ. See page 239.]
