Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο1
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
* [Όλα τα τραγούδια page 303]
[From ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ. See page 301.]
1. τελεστήριο.
Related Resources
Read Dimitrios Stamatis’s essay (in Greek) on this song in Hartis 37 (January 2022): “Ἐν σιωπῇ τεθερισμένον κυκλάμινον.”
•
Persephone’s Nightmare
There where the pennyroyal sprouted and wild mint and the earth sent forth the first of her cyclamen now villagers haggle for cement and birds fall dead into the kiln.
Sleep in the earth's embrace,
Persephone,
and never retrace
your way to the world’s balcony.
There where the initiates joined hands devoutly before entering the sanctuary now tourists toss their cigarette ends and they go to see the brand new refinery.
Sleep in the earth's embrace,
Persephone,
and never retrace
your way to the world’s balcony.
There where the sea became a blessing and a benediction was in the rustic sheep’s bleat, now to the shipyards trucks are hauling empty shapes iron children and metal plate.
Sleep in the earth's embrace,
Persephone,
and never retrace
your way to the world’s balcony.
Clayton Lehmann, University of South Dakota, United States