Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω τα συντρίμμια του τόπου μου πατώ. Χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι χαμένη Ελλάδα παντού σ’ αναζητώ. Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός πετρωμένο το κύμα κι ο καιρός. Πάνω απ’ τις μνήμες μάρμαρα σπασμένα πάνω απ’ τις στέγες ο άνεμος σκληρός. Παγερέ του αιώνα μου βοριά πού τα πήγες τ’ αφτέρουγα παιδιά; Τα πήρε ο ύπνος σε άχραντη πατρίδα τα πήρε η νύχτα στη μαύρη της καρδιά. Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό; Το σκουλήκι στοχεύει τον καρπό. Χαμένα αδέρφια δείχτε μου ένα δρόμο χαμένη Ελλάδα την πόρτα σου χτυπώ. Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω. Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός. Παγερέ του αιώνα μου βοριά. Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό; * [Όλα τα τραγούδια page 447] [From ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ. See page 445.]