Πέντε σκύλοι πεινασμένοι
μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα
βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά
βγήκανε να πάνε βόλτα
στου Παράδεισου την πόρτα
πίσω απ’ την παλιά εκκλησιά.
Μέσα στη ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποιος είν’ ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
πού θα πας να κρυφτείς.
Μες στην ερημιά του κόσμου
ένα χέρι γράφει εντός μου:
Κάπου υπάρχει Θεός.
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι
στου Παράδεισου την πύλη
περιμέναν απ’ τους πρώτους
για να στήσουν το χορό τους.
Μα προτού η αυγή χαράξει
στ’ ουρανού την άγια τάξη
χωροφύλακες αγγέλοι
τους κρεμάσαν στο τσιγκέλι.
Μέσα στη ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποιος είν’ ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
πού θα πας να κρυφτείς.
Φίλοι σκύλοι μου μην κλαίτε
μες στη συμφορά να λέτε:
Κάπου υπάρχει Θεός.
Κάπου υπάρχει Θεός.
* [Όλα τα τραγούδια pages 468–469]
[From ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ. See page 463.]
