Οι κουκουβάγιες ουρλιάζουνε
Κι οι πεθαμένες καλογριές σηκώνουνται να χορέψουν
Με ντέφια τούμπανα και βιολιά με πίπιζες και λαγούτα
Με φλάμπουρα και με θυμιατά με βότανα και μαγνάδια
Με της αρκούδας το βρακί στην παγωμένη κοιλάδα
Τρώνε τα μανιτάρια των κουναβιών
Παίζουν κορώνα γράμματα το δαχτυλίδι τ’ Αι-Γιαννιού και τα φλουριά του Αράπη
Περιγελάνε τις μάγισσες
Κόβουν τα γένια ενός παπά με του Κολοκοτρώνη το γιαταγάνι
Λούζονται μες στην άχνη του λιβανιού
Κι ύστερα ψέλνοντας αργά μπαίνουν ξανά στη γη και σωπαίνουν
Όπως σωπαίνουν τα κύματα όπως ο κούκος τη χαραυγή όπως ο λύχνος το βράδυ.
* [Όλα τα τραγούδια page 546]
[From ΑΜΟΡΓΟΣ: Ο Γκάτσος, αντίθετος στην ιδέα να μελοποιηθεί το κύριο ποιητικό του έργο, υποχώρησε μόνο στον βασικό του συνεργάτη, τον Μάνο Χατζιδάκι, έχοντας παράλληλα τη βεβαιότητα ότι ο συνθέτης δε θα ολοκλήρωνε ποτέ τη μελοποίηση της «Αμοργού». Ο χρόνος τον επιβεβαίωσε. Το μουσικό έργο, το οποίο ο συνθέτης χαρακτηρίζει ως «Έργο 46 — Καντάτα βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Γκάτσου, για μια γυναικεία φωνή, δύο ανδρικές, μικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα», παρέμεινε ημιτελές και γι’ αυτό παρατίθενται εδώ μόνο τα μελοποιημένα αποσπάσματα του ποιήματος αυτούσια ή και όπως τραγουδιούνται. Όπου οι διαφορές είναι σημαντικές, παρατίθεται σε υποσημείωση το ακριβές απόσπασμα του ποιήματος. Νίκος Γκάτσος, Αμοργός, Εκδόσεις Πατάκη (192016). See page 537.]
