Νύχτα σε νύχτα σκοτεινή και δεν ακούγεται άχνα μόνο η πνιγμένη σου φωνή μου τυραννάει τα σπλάχνα. Τώρα της ερημιάς αγόρι σε δέσανε με συρματόσκοινο και πριν λαλήσει το κοκόρι θα κάμουν την καρδιά σου κόσκινο. Μου ’στειλε η άνοιξη προικιά στης γης το περιβόλι του χωρισμού την τουφεκιά του σπαραγμού το βόλι. Τώρα της ερημιάς αγόρι κλείσε τα μάτια σου στην άβυσσο και με τον ήλιο πάντα πλώρη τράβα γραμμή για τον Παράδεισο. * [Όλα τα τραγούδια page 598]