Εσύ ’σαι το μαντήλι κι εγώ το φλάμπουρο
στον ουρανό σε πήγα πιο πάνω δεν μπορώ.
Σκαληώρα και μαληώρα
ευλογημένη η ώρα
ευλογημένη η ώρα
και τώρα και του χρόνου.
Εσύ ’σαι το σταφύλι κι εγώ το τσάμπουρο
στον άνεμο σ’ αφήνω πιο πέρα δεν μπορώ.
Σκαληώρα και μαληώρα
ευλογημένη η ώρα
ευλογημένη η ώρα
και τώρα και του χρόνου.
Εσύ ’σαι το καράβι κι εγώ το άλμπουρο
σ’ ανέβασα στον ήλιο πιο πάνω δεν μπορώ.
Σκαληώρα και μαληώρα
ευλογημένη η ώρα
ευλογημένη η ώρα
και τώρα και του χρόνου.
* [Όλα τα τραγούδια page 600]
« Σκαληώρα και μαληώρα … και τώρα και του χρόνου» («Σε καλή ώρα και σε μεγάλη ώρα»;): ευχή-ξόρκι που έλεγαν στη Μακεδονία όταν πρωτοδοκίμαζαν καρπούς και φρούτα της νέας σοδειάς — όπως διηγήθηκε στον Γκάτσο ο Γιώργος Πετσίλας, κι εκείνος του έγραψε αυτούς τους στίχους.
