Μίση προδοσίες και αγχόνες
πώς να βαστάξουν πες μου οι λαοί
γίναν εφιάλτες οι αιώνες
κι έχει η καρδιά σαν κάρβουνο καεί
μίση προδοσίες και αγχόνες
δε μας θυμούνται ούτε κι οι θεοί.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
Κλείνουν τα παράθυρα οι μανάδες
να μην κοιτάνε τ’ άμυαλα παιδιά
γέμισαν οι δρόμοι από φονιάδες
τα βήματά τους άκου τα βαριά
κλείνουν τα παράθυρα οι μανάδες
κι έχουν μια μαύρη πέτρα στην καρδιά.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
Φίλε το τραγούδι μου σ’ το είπα
είναι γραμμένο μ’ άλιωτη μπογιά
στείλε της εκδίκησης το γύπα
ν’ ανάψει της οργής την πυρκαγιά
φίλε το τραγούδι μου στο είπα
κάν’ το δικό σου τώρα κι έχε γεια.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
* [Όλα τα τραγούδια pages 391–392]
[From ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ. See page 389.]
Ακολουθεί η πρώτη γραφή, που έχει διαφορετικά τα κουπλέ:
Έλα φίλε άναψε τσιγάρο
και άκουσέ με πάλι απ’ την αρχή
όταν έχεις την αγάπη φάρο
να μη φοβάσαι μπόρα και βροχή.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
Όλοι φίλε ρίχνουμε μια πέτρα
για να στεριώσει μέσα στον καιρό
συν και πλην λογάριασε και μέτρα
κι αν βρεις την άκρη πες μου να χαρώ.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
Έλα φίλε πέτα πια τη γόπα
να κοιμηθούμε λίγο ως το πρωί
της καρδιάς μου το μεράκι σ’ το ’πα
έχω κι εγώ σαν κάρβουνο καεί.
Κυρα-ζωή σκοτεινή μητέρα
αχ δε μας πήγες παραπέρα
κυρα-ζωή του καημού δασκάλα
σβήνεις το ένα έρχοντ’ άλλα.
