Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ’ τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους.
Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
έν’ άστρο σα φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους.
Αυτή, τους λέει, παιδιά μου είναι η Γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή:
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους.
Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά.
* [Όλα τα τραγούδια page 425]
Ποίημα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Cometa (από την ενότητα Noche, Suite para piano y voz emocionada [Νύχτα, σουίτα για πιάνο και φωνή συγκινημένη].
