Σ’ αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας
κοίτα να προφτάσεις τον καιρό
που ’ναι σαν το κύμα τ’ αρμυρό.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
Σ’ αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας
πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά
για του φεγγαριού την αμμουδιά.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
* [Όλα τα τραγούδια page 43–44]
Γράφτηκε το 1964 για την Πολιτεία Β΄ του Μίκη Θεοδωράκη και τραγουδήθηκε από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Πολύ κοντά, χρονικά, τραγουδήθηκε και από τον Γιάννη Πουλόπουλο στην εκδοχή (α΄). Η εκδοχή (β΄) προέρχεται από χειρόγραφο.
(α΄)
Σ’ αυτόν το δρόμο που διάλεξες να πας
γράψε τ’ όνομά σου την αυγή
να το βλέπει ο ήλιος κι όλη η γη.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
λάμπουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
Σ’ αυτόν το δρόμο που διάλεξες να πας
κοίτα να προφτάσεις τον καιρό
που ’ναι σαν το κύμα τ’ αρμυρό.
Στράτα τη στράτα…
(β΄)
Σ’ αυτόν τον δρόμο που διάλεξες να πας
γράψε τ’ όνομά σου την αυγή
να ζηλέψει ο ήλιος όταν βγει.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
λάμπουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
Σ’ αυτόν τον δρόμο που διάλεξες να πας
κοίτα να προφτάσεις τον καιρό
που ’ναι σαν το κύμα τ’ αρμυρό.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
καίνε τα νιάτα
σαν αστραπή.
Σ’ αυτόν τον δρόμο που διάλεξες να πας
κι άλλοι θα περάσουν μια βραδιά
για του φεγγαριού την αμμουδιά.
Στράτα τη στράτα
σου το ’χω πει
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή.
