Το ροκ του πανικού

    Άστρα συνωμότες
    κλείσανε τις πόρτες
    κι είναι το σκοτάδι
    δάγκωμα και χάδι.

    Πού να πάω τώρα
    πού να φυλαχτώ.
    Πήγα στο Παρίσι
    γέρασε κι αυτό
    σαν το κυπαρίσσι
    στο Λυκαβηττό.

Ποιος μπορεί να παίξει με το χρόνο
άναψαν ηφαίστεια στον Κρόνο.

    Πού να πάω τώρα
    κάπου να κρυφτώ.
    Πήγα στο Λονδίνο
    πέτρωσε κι αυτό
    σαν τ’ αρχαίο κρίνο
    στον Κεραμεικό.

Τέρατα κοιτάζουν απ’ το Δία
του πολιτισμού μας την κηδεία.

    Πού να πάω τώρα
    σ’ άλλη φυλακή.
    Πήγα στη Στοκχόλμη
    και στη Βαλτική
    της καρδιάς η τόλμη
    λύγισε κι εκεί.

    Πού να πάω τώρα
    λύκος ορφανός.
    Άστρα συνωμότες
    σπάσανε τις πόρτες
    κι είπαν: «Δε σε θέλει
    ούτ’ ο ουρανός».

Σβήνει της ελπίδας το λυχνάρι
έρχονται φωτιές από τον Άρη.

 

 

 

* [Όλα τα τραγούδια pages 655–657]

Παραλλαγές χειρογράφων πάνω στο ίδιο θέμα με το «Ροκ του πανικού».

Πού να πάω τώρα

Σβήσε καπετάνιε το λυχνάρι
άναψαν ηφαίστεια στον Άρη.

Πού να πάω τώρα
πού να φυλαχτώ.
Πήγα στο Παρίσι
γέρασε κι αυτό
σαν το κυπαρίσσι
στο Λυκαβηττό.

Δεν τον ξεγελάμε πια το χρόνο
έρχονται φωτιές από τον Κρόνο.

Πού να πάω τώρα
κάπου να κρυφτώ.
Πήγα στο Λονδίνο
πέτρωσε κι αυτό
σαν τ’ αρχαίο κρίνο
στον Κεραμεικό.

Τέρατα κοιτάζουν απ’ το Δία
του πολιτισμού μας την κηδεία.

Πού να πάω τώρα
μ’ άδεια την ψυχή.
Πήγα στη Βερόνα
την ονειρική
σάπιο τον αιώνα
γνώρισα κι εκεί.

Πες μου πού να πάω

Άνθρωποι θα ’ρθουν από τον Άρη:
σβήσε καπετάνιο το λυχνάρι.

Πες μου πού να πάω
πού να φυλαχτώ;
Πήγα στο Παρίσι
γέρασε κι αυτό
σαν το κυπαρίσσι
στο Λυκαβηττό.
 
Άνθρωποι θα πέσουν απ’ τον Κρόνο
πίσω να γυρίσουνε το χρόνο.

Πες μου πού να πάω
πού να φυλαχτώ;
Πήγα στο Λονδίνο
είδα το μισό
βούλιαξε κι εκείνο
σαν τον Ιλισό.

Άνθρωποι θα δουν από τον Δία
του πολιτισμού μας την κηδεία.

Πες μου πού να πάω
πού να φυλαχτώ;
Πήγα στην Στοκχόλμη
σαν το ναυαγό
πέσανε τρεις όλμοι
σώπασα κι εγώ.

Πες μου καπετάνιο
πες μου τι να κάνω;

[From Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Κύκλος τραγουδιών για τον Γιώργο Μαρίνο. Τη μουσική θα συνέθετε ο Μάνος Χατζιδάκις. See page 641.]

Ο Γκάτσος δεν αναζητούσε μόνο τη θεματική ποικιλία σ’ έναν κύκλο τραγουδιών, αλλά και τη ρυθμική. Γι’ αυτό, τις λίγες φορές που έγραψε πρώτα τους στίχους για να μπει μετά η μουσική, υπήρξε ιδιαίτερα ευρηματικός στο μέτρο, την έκταση και τις ομοιοκαταληξίες των τραγουδιών αυτών. Στο συγκεκριμένο δημιουργεί μια ατμόσφαιρα πανικού και πάλι με μια κάποια θεατρικότητα και χρησιμοποιεί το τροχαϊκό μέτρο, ως το πιο συνηθισμένο στη μουσική ροκ.