Κόσμε κόσμε
του μπαξέ μου δυόσμε
κόσμε κόσμε
του Θεού φουμιά.
Κάμε κάμε
λουλουδάκι να ’μαι
να ’μαι να ’μαι
σ’ ακροποταμιά.
Βαφτιστή μου κι άγιε Κλήδονα
βάλε μέλι στ’ αγριοκύδωνα.
Φίλε φίλε
τον αητό σου στείλε
φίλε φίλε
πάνω στα βουνά.
Τρέξε τρέξε
με τον ήλιο παίξε
τρέξε τρέξε
κι ο καιρός περνά.
Βαφτιστή μου καμηλιέρη μου
πες μου τώρα για το ταίρι μου.
Χάρε Χάρε
τους γερόντους πάρε
πάρε πάρε
κι άσε τα παιδιά.
Κοίτα κοίτα
τη χρυσή σαΐτα
κοίτα κοίτα
πόχουν στην καρδιά.
Βαφτιστή μου Ριζικάρη μου
ποιος θα πάρει το λογάρι μου.
Βράδυ βράδυ
γύρω στο πηγάδι
βράδυ βράδυ
έμπα στο χορό.
Μίλα μίλα
στης καρδιάς τα φύλλα
μίλα μίλα
δροσερό νερό.
Βαφτιστή μου και Σωτήρα μου
πες μου πάλι για τη μοίρα μου.
Κόσμε κόσμε
του μπαξέ μου δυόσμε
κόσμε κόσμε
του Θεού ματιά.
Κάμε κάμε
Αγεράκι να ’μαι
να ’μαι να ’μαι
πάνω απ’ τη φωτιά.
Βαφτιστή μου κι άγιε Κλήδονα
βάλε μέλι στ’ αγριοκύδωνα.
* [Όλα τα τραγούδια pages 268–269]
Ριζικάρη και Κλήδονα αποκαλούν τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, του οποίου η γέννηση εορτάζεται στις 24 Ιουνίου μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Ριζικάρης θα πει «αυτός που φανερώνει το ριζικό, αυτός που φέρνει τύχη» και σύμφωνα με το έθιμο του κλήδονα, το οποίο παραμένει ζωντανό σε πολλές περιοχές της χώρας μας, η φανέρωση του ριζικού γίνεται με κληρομαντεία. Το βράδυ της παραμονής ένα τυχερό παιδί, που έχει δηλαδή και τους δύο γονείς του, χωρίς να μιλήσει με κανέναν στο δρόμο, φέρνει στο σπίτι από τη βρύση ή από το πηγάδι το αμίλητο νερό. Τα παιδιά, οι νέοι και οι νέες που έχουν μαζευτεί στο σπίτι του ρίχνουν στο νερό τα ριζικάρια τους —δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και άλλα— κλειδώνουν τον κλήδονα με ξόρκια, τον σκεπάζουν μ’ ένα κόκκινο πανί, τον αφήνουν όλη τη νύχτα στο ύπαιθρο για να τον δει το άστρο και τον ανοίγουν το πρωί με το που βγαίνει ο ήλιος. Την ίδια νύχτα είναι που ανάβουν οι φωτιές του Αι-Γιαννιού και πηδάνε οι νέοι από πάνω τους και πετάνε σ’ αυτές τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς.
φουμιά: καύχημα, στολίδι.
λογάρι: μεγάλο χρηματικό ποσό, θησαυρός.
[From ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ. See page 263.]
