Τσάμικος
Στα κακοτράχαλα τα βουνά με το σουραύλι και το ζουρνά πάνω στην πέτρα την αγιασμένη χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι — ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής. Δική τους είναι μια φλούδα γης μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα απ’ το τσακάλι και την αρκούδα — δες πώς χορεύει ο Νικηταράς κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς. Από την Ήπειρο στο Μοριά κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά το πανηγύρι κρατάει χρόνια στα μαρμαρένια του Χάρου αλώνια — κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός. * [Όλα τα τραγούδια page 296] Η ένδειξη «Ξαρχάκος — Γκάτσος» σε παλαιότερο δακτυλόγραφο δηλώνει ότι οι στίχοι έχουν γραφτεί πριν από τη μελωδία. [From ΑΘΑΝΑΣΙΑ. See page 287.]
Related Resources
Read Christos Giannaras’s essay (in Greek) on this song in Hartis 37 (January 2022): “Πρόταση παράδοξη αλλά αποκαλυπτική.”